Omdat we thuis al via internet hadden ingecheckt konden we wat later op Schiphol aankomen. Om 11.15 uur zijn we zonder vertraging vertrokken. We zagen een beetje tegen de lange vliegreis op, maar de tijd vloog voorbij. We hebben een beetje tv gekeken , niet echt kunnen slapen en van lezen is het niet eens gekomen.
We hadden een lange (8 uur) tussenstop in Singapore. We vonden het leuk om Singapore even in te gaan en het onderbrak de lange reis lekker. Eenmaal aangekomen in Singapore bleek dat we een formulier in moesten vullen als bewijs dat we ook weer terug zouden komen en mochten we het vliegveld af waar we de trein namen naar Chinatown. Volgens de informatiemevrouw van het vliegveld zou het 14 minuten duren om er te komen, maar we bleken 2 keer te moeten overstappen en uiteindelijk een uur onderweg te zijn, We hadden de tijd, dus dat was niet zo erg.
Omdat we ons niet gerealiseerd hadden dat we zondagochtend om 8 uur al in Chinatown zouden staan hadden we er ook geen rekening mee gehouden dat er nog niets open was. Gelukkig wisten we dat er een grote markt in de buurt moest zijn en die hebben we gevonden. Geen toerist te bekennen en heel veel kramen met de meest vreemde levensmiddelen. Superleuk. De mensen waren niet zo vriendelijk (of spraken geen engels), want ik kreeg geen antwoord als ik wat vroeg over de producten die er lagen.
Na de markt besloten we terug te gaan naar het vliegveld. We waren inmiddels ontzettend moe (na een nacht niet slapen) en we wilden kijken of we nog een bustocht konden doen. Die worden georganiseerd vanaf het vliegveld en daar kun je gratis bij mee als je langer dan 3 uur moet wachten. Eenmaal binnen mochten we niet nog een keer het vliegveld af, dus de bustour ging ons neus voorbij. We hebben nog wel het hele vliegveld bekeken (ontzettend groot, maar niet echt interessant) en uiteindelijk waren we zo moe dat we maar ergens op de grond zijn gaan liggen. Na even geslapen te hebben konden we naar de volgende vlucht die ons in 1,5 uur naar Bandung bracht.Het blijft toch leuk om zo uit een vliegtuig de trap af te lopen ipv via een slurf. We moesten nog even wachten omdat er een vliegtuig voor ons langsreed, maar toen mochten we ons melden voor een visum. Het gaat daar nog allemaal lekker primitief. Je naam wordt op een papiertje geschreven; je betaalt de visumprijs; er wordt wat gestempeld en dan kun je weer verder. De bagage belandde ook al snel voor ons neus via een piepklein bagagebandje en toen konden we het taxigekkenhuis in. We hadden natuurlijk geen idee hoe het allemaal zat en uiteindelijk konden we via een loketje en een briefje in een taxi stappen. Die zette ons af bij het Hilton hotel. We bleven 2 nachten in Bandung omdat we in een lekker hotel even lekker wilden uitrusten van de reis en het Hilton bleek daarvoor prima geschikt.De kamer was lekker luxe met een heel mooie badkamer en heerlijke bedden.
Het zwembad was tot 18.00 uur open en net dicht toen we er gingen kijken. Maar zag er wel geweldig uit, met leuke eilandjes om op te liggen.
Ik had op internet gevonden dat er vlak in de buurt een openlucht foodcourt zou moeten zijn. Pascal Hypersquare(Jl. Pasirkaliki, Bandung). Zo'n foodcourt is ook vaak te vinden in een warenhuis en bestaat uit een verzameling piepkleine restaurantjes, eigenlijk meer kraampjes, waar je een bestelling doet en dan bij een centrale kassa betaald. Je bestelling wordt vervolgens aan je tafeltje gebracht. Ze zijn vaak wat kantine-achtig, maar deze foodcourt was ontzettend mooi en heel sfeervol. We aten er heerlijke gebakken rijst en fantastische mie. Hier kun je wat foto's zien van het eten in het pascal foodcourt.Om 9 uur rolden we tevreden ons heerlijke grote bed in. We waren 34 uur aan het reizen geweest zonder slaap en dat voelden we nu goed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten