Borobudur, Prambanan en vooral veel verkeer (woensdag 12 sept 2012)

We stonden om 4 uur op en meldden ons bij de balie waar een medewerker op de grond lag te slapen. Ik ben bang dat hij daar speciaal voor ons lag. Hij had een ontbijtje voor ons met een flesje water, een gekookt ei, 2 witte boterhammen met jam en 2 minibanaantjes.

Achteraf gezien hadden we dit onderweg op moeten eten, want er bleek ook nog een ontbijt bij de excursie te zitten zodat we de rest van de dag met het hotelontbijt in ons rugzak hebben gelopen. In het taxibusje hoorden we na nog 2 stellen gehaald te hebben, dat er onverwacht nog een 7e persoon meeging. Dit kostte vrij veel tijd en daardoor waren we pas om 6 uur bij de Borobudur en was de zonsopgang net achter de rug. We besloten met het hele groepje een gids te nemen en die nam ons in een keer helemaal mee naar boven.

Daar kregen we 10 minuten om rond te kijken en dan moesten we ons weer melden.
Gelukkig bleek dat hij daarna uitgebreid de tijd nam om veel te vertellen, vragen te beantwoorden en liet hij onderweg naar beneden veel bijzonderheden zien. Hij vertelde bijvoorbeeld dat er een afwateringsysteem is aangelegd en er liggen nu dus stenen met metalen boogjes erin zodat je de stenen op kunt tillen. Ook liepen we het hele verhaal van Boeddha door aan de hand van de afbeeldingen op de stenen. Uiteraard wist de gids ook de beste fotoplekjes. Na een uurtje hadden we nog heel even tijd voor foto's en zouden we ons melden bij de ontbijtplek.

Ook hier weer de witte boterhammen met jam en heel sterke thee, maar ook een heerlijke bananenpannenkoek. We hebben daarna nog een paar keer zo'n pannenkoek besteld, maar hij was nooit meer zo lekker als die keer.

Om half 8 reden we weg om 2 mensen terug naar het hotel te brengen. De rest ging door naar de Prambanan (tempel). Dit nam behoorlijk wat tijd in beslag door het enorm drukke verkeer.

We waren pas om half 11 bij de Prambanan en het busje was flink warm. Ter plekke bleek dat de Prambanan best indrukwekkend was, maar dat je er ook wel snel uitgekeken was.

Wat wel veel indruk maakte was dat de resten van de aardbeving van 2006 gesorteerd klaarlagen om weer opgebouwd te worden. Wat een immense klus zeg. En wat een ravage zal dat geweest zijn.

En ook bijzonder waren alle kinderen met wollen mutsen en handschoenen aan. Volgens onze chauffeur was dat tegen het zweten, maar wij vonden het maar gek. Omdat heel de groep al snel uitgekeken was gingen we naar buiten om te kijken of we de chauffeur van ons busje konden vinden. Die bleek aan de andere kant van het parkeerterrein een massage te krijgen. Gelukkig was hij vrij snel klaar en 3 kwartier later stonden we weer bij het hotel. We wilden erg graag zwemmen, maar hadden inmiddels ook flinke trek. We aten bij ons in de straat en kregen een lauwe pizza (Maarten) en een lauwe saté. Allebei redelijk van smaak, maar zeker niet meer dan dat. We liepen na het eten nog even naar het kantoortje van ViaVia om een culinary tour te boeken, Achterop de scooter langs diverse plaatsen waar je kunt eten met uitleg. Daar hebben we heel veel zin in.

Na het zwemmen waren we zo moe dat we een uurtje geslapen hebben. Toen nam Maarten nog een massage en konden we weer fris en fruitig op pad.
We namen de taxi naar Malioborostreet. Daar zouden leuke winkels en kraampjes zijn en we hadden gehoord dat je er lekker kon eten.De markt liep net een beetje af en de winkels gingen net dicht toen we er rond half 9 aankwamen. We hebben er niet zo veel aan gemist want in de stalletjes hingen veelal dezelfde artikelen. ik heb er wel een leuke tas gekocht. Verderop in de straat waren heel veel restaurantjes neergezet. Wat zeilen, wat branders, grote pannen met eten en lage tafeltjes. Je zat er gewoon op de grond. Er waren er veel en ze verkochten volgens mij allemaal hetzelfde. Er stonden heel vieze teiltjes sop op de grond waarin het servies afgewassen werd voor de volgend klant het weer onder zijn eten kreeg. Aan het einde van de straat zagen we een kraampje met Martabak telor.

Er stond een man naast het kraampje die het duidelijk leuk vond dat we foto's maakten en geïnteresseerd waren. De man legde ons uit wat er in het kraampje verkocht hadden en raadde ons aan het te proberen. Anders zouden we niet kunnen slapen omdat we nooit zouden weten hoe het smaakte. De man was zo enthousiast (en wij waren zo nieuwsgierig) dat we het inderdaad geprobeerd hebben. En daar kregen we geen spijt van. Hier kun je zien wat we aten en wat er in zat. Later aten we nog een superlekker sateetje bij 1 van de kleine "bootstalletjes".

Omdat we het plan hadden na Yogyakarta met de trein naar Surabya te gaan  namen we een taxi naar het station. Dat kon alleen een dag eerder dan we wilden en we waren te moe om ter plekke te beslissen. Dat hebben we doorgeschoven naar de volgende dag. Bij de hotelkamer hebben we nog even lekker zitten lezen.