woensdag 19 september 2012

Verhuizen en verjaardag van de tempel (donderdag 20 sept 2012)

Verhuisdag. Nog een laatste keer zo'n heerlijk ontbijt op onze veranda en toen moesten we echt weg. er bleek geen vervoer beschikbaar te zijn om ons weg te brengen en toen bood een van de medewerkers (of eigenaar) aan om ons op de brommer te brengen. Dat aanbod namen we graag aan en zo werden we om de beurt naar Dewa Bungalows gebracht. Daar aangekomen zijn we gelijk lekker door Ubud gaan slenteren.

                  














We hebben nog wat winkels bekeken en babi guling (geroosterd speen) gegeten bij Ibu Oka. Ze hebben een heel klein filiaaltje tegenover het paleis, waar heerlijke Babi Guling verkocht wordt. Babi Guling is Balinees voor "geroosterd speenvarken met Balinese kruiden". Een jong speenvarken wordt gevuld met een mengsel van kemirinootjes, serehstengels, rawit pepers, base gede en base wangenan.
Het was er ontzettend druk toen wij er wilden eten en we werden doorverwezen naar hun grotere filiaal een paar honderd meter verder in een zijstraat. Minder bijzonder want dit was ineens een echt restaurant ipv een kleine ruimte met zicht op de "keuken" en het personeel was meer met elkaar bezig dan met de gasten. Maar het varkensvlees was heerlijk, sappig vlees met daarbij lekker knapperige stukjes huid en wat heel pittige groente, die we wat minder vonden.

                       


                 
     
Na het eten gingen we terug naar het hotel. Maarten besloot een massage te nemen, maar die viel erg tegen. Ik liep intussen naar een supermarkt die ook niet echt interessant bleek.
Het hotel bleek ook niet geweldig. De badkamer is smerig en oud, de bedden gebocheld en er is veel herrie in de buurt. Maar daar staat tegenover dat het veel goedkoper is dan het vorige hotel en dat we niet steeds vervoer hoeven regelen. Het zwembad is wel lekker.




Het avondeten maakte alles weer goed. We wilden een snelle maaltijd omdat we graag nog een tempelvoorstelling wilden meepakken, deze keer in een andere tempel. We waren 's middags langs een piepkleine warung (eethuisje) gelopen. Er stond een vrouw in de deuropening die riep dat ze very good food had. De vrouw wekte bij ons vertrouwen dat ze inderdaad iets kon in de keuken (nergens op gebaseerd natuurlijk) en we besloten daar 's avonds te gaan eten. We gingen op het enige vrije tafeltje buiten zitten. Het andere tafeltje werd bezet door een Amerikaan die al een jaar of 20 in Ubud woonde en ons vertelde dat de vrouw jaren voor een heel goed restaurant gekookt heeft en toen voor zichzelf begonnen is. Ze kookt (h)eerlijk eten zonder toevoegingen. We hadden mie en nasi besteld en zeker de mie was de allerlekkerste van de hele vakantie. De toestand van de keuken was verontrustend voor Westerse begrippen, maar het eten was echt heerlijk. We zijn er later die week zelfs nog een keer gaan eten. En het kostte bijna niets; ik geloof dat we € 1,20 per persoon kwijt waren.

   


   

   
We waren keurig op tijd voor de voorstelling van 20.00 uur, maar die bleek niet door te gaan ivm temple anniversary. We hadden geen idee wat dat inhield, maar werden van harte uitgenodigd om daarbij aanwezig te zijn. Dat lieten we ons geen 2 keer zeggen en we besloten dus om 21.00 uur terug te komen. In de tussentijd dronken we superlekkere watermeloenshakes in het prachtige (maar snikheet) restaurant Miros.
Bij de tempel aangekomen was het al erg druk.


We werden aangekleed met een sarong en liepen tussen de massa mee naar de tempel.


Iedereen zag er prachtig uit in tempelkleding en ging op de grond van het tempelplein zitten. Het viel ons op dat er helemaal geen heilige sfeer hing, zoals bij ons in een kerk. Iedereen praatte hardop, kinderen renden rond en er werd druk met mobieltjes gebeld. Ook het eettentje deed goede zaken. Tijdens de ceremonie kregen we alles te zien wat je ook in de losse voorstellingen kan zien. Het kecakdansen kwam terug; er was Balinese dans en het duurde allemaal enorm lang.




Ondanks dat het allemaal best leuk was, viel het ons toch een beetje tegen. Bovendien werd het steeds later en moesten we de volgende morgen vroeg op om een fietstocht te gaan doen. Na het nog een tijd volgehouden te hebben zijn we er toch maar tussenuit gepiept om terug naar het hotel te gaan. Daar bleek dat we een enorm gehorig hotel getroffen hadden met veel omgevingslawaai. Kraaiende hanen, kotsende buren en een buurman die de hele nacht liep te spoken zorgden ervoor dat we slecht geslapen hebben.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten